Δεν πήρα άδεια ολόκληρο το καλοκαίρι. Αλλά έκανα 15 μέρες διακοπές.

Για πρώτη φορά στην επαγγελματική μου καριέρα, εργάζομαι σε corporate περιβάλλον ως υπάλληλος και όχι ως freelancer. Η αλλαγή στην ζωή μου ήταν σχετικά μεγάλη αν σκεφτείς ότι ως freelancer έκανα το πρόγραμμα μου όπως ακριβώς ήθελα χωρίς να “πρέπει” να βρίσκομαι στο γραφείο και να δουλεύω συγκεκριμένες ώρες. Καθεμία όμως από τις δύο επιλογές, έχει τα δικά της πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα αντίστοιχα. Ένα από τα πλεονεκτήματα που είχα ως freelancer ήταν το γεγονός ότι μπορούσα να δουλέψω ακριβώς όσες μέρες ή ώρες χρειαζόταν για να κάνω την δουλειά που μου είχε ανατεθεί. Πρακτικά, αυτό σήμαινε ότι μπορούσα να πάρω όσες μέρες άδεια ήθελα. Κάτι τέτοιο φυσικά δεν ισχύει στις εταιρείες που σε προσλαμβάνουν κανονικά.

Φέτος, όσο το καλοκαίρι πλησίαζε και η θερμοκρασία ανέβαινε, η ερώτηση “πότε θα πας διακοπές;” γινόταν όλο και πιο συχνά. Κάπου στα τέλη Ιουνίου συνειδητοποίησα ότι δεν πρόκειται να συνεννοηθούμε με τους φίλους μου για να πάμε κάπου όλοι μαζί. Αυτός ήταν και ο λόγος που δεν ζήτησα μία ή δύο εβδομάδες άδεια από την manager μου για ολόκληρο το καλοκαίρι. Αν είχα άδεια και έμενα στην Αθήνα, θα την “σπαταλούσα” κάνοντας άλλα πράγματα σχετικά με την δουλειά μου χωρίς να μπορέσω πραγματικά να ξεκουραστώ και να γεμίσω τις μπαταρίες μου.

Όμως, ήξερα ότι ήθελα και μπάνια να κάνω αλλά και να αλλάξω παραστάσεις. Η λύση βρέθηκε σχετικά εύκολα: Παρασκευοσαββατοκύριακα. Είμαστε αρκετά τυχεροί και στην εταιρεία που εργάζομαι έχουμε την δυνατότητα να φεύγουμε τις Παρασκευές του καλοκαιριού από τις 14:00 εφόσον έχουμε τελειώσει με τις υποχρεώσεις και τα διάφορα to-do’s μας. Φυσικά, το εκμεταλλεύτηκα στο έπακρο αφού φρόντιζα -όσο αυτό ήταν δυνατό- από την Δευτέρα μέχρι την Πέμπτη να έχω τελειώσει τον μεγαλύτερο όγκο της δουλειάς και την Παρασκευή να είμαι πιο χαλαρός. Σε πρώτη ευκαιρία, συνεννοήθηκα με δύο φίλες μου και φύγαμε για ένα ΠΣΚ στην Ίο.

Παρασκευή μεσημέρι, 4 και κάτι βρεθήκαμε στο λιμάνι του Πειραιά και 3 ώρες αργότερα αποβιβαζόμασταν στην Ίο. Το ΠΣΚ ήταν τόσο γεμάτο που επιστρέφοντας στην Αθήνα νομίζαμε ότι είχαμε κάνει διακοπές για μία εβδομάδα τουλάχιστον και όχι για.. 3 μέρες. Φυσικά, την Δευτέρα η επιστροφή στο γραφείο ήταν επώδυνη αλλά δεν γίνεται να είναι όλα τέλεια.

Κάτι αντίστοιχο συνέβη και το επόμενο Σαββατοκύριακο. Η “απόδραση” ορίστηκε για την κοντινή Τζιά και το Σάββατο το μεσημέρι βρισκόμασταν εκεί κάνοντας βουτιές στα -υπερβολικά- αλμυρά νερά του Αιγαίου. Το ίδιο βράδυ επιστρέψαμε στην Αθήνα. Παρά το γεγονός ότι η εκδρομή αυτή διήρκησε μόλις μία μέρα, μου άφησε μία ξεχωριστή αίσθηση αφού βρέθηκα για πρώτη φορά στην ζωή μου στην θάλασσα με “καιρό” και, σε αντίθεση με οποιονδήποτε λογικό άνθρωπο, μου άρεσε πάρα πολύ. Την Κυριακή έγινα τουρίστας στην πόλη μου. (Επιτέλους) επισκέφθηκα το μουσείο της Ακρόπολης και είδα τις χειροπιαστές αποδείξεις που κάνουν τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό να ξεχωρίζει μετά από περισσότερα από 2500 χρόνια. Η βόλτα συνεχίστηκε στην Διονυσίου Αεροπαγίτου. Ειλικρινά, δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που περπάτησα σε αυτόν τον δρόμο..

Την Παρασκευή που μας πέρασε, τελείωσα την δουλειά στο γραφείο γύρω στις 15:30. Πήρα μία φίλη τηλέφωνο και την ρώτησα “πάμε Χαλκιδική για το Σαββατοκύριακο;”. Η απάντηση της ήταν:

Πάμε, είναι psycho σκηνικό, I like

Στις 19:00 είχαμε ήδη μαζέψει τα πράγματα μας, είχαμε φουλάρει το αυτοκίνητο και ξεκινούσαμε για Θεσσαλονίκη. Γύρω στη μία το βράδυ, είχαμε ήδη φτάσει στην αγαπημένη μου πόλη και πίναμε το ποτό μας στην Βαλαωρίτου ενώ την επόμενη μέρα το πρωί ξεκινήσαμε γύρω στις 10 για την Χαλκιδική. Αποφύγαμε την παραδοσιακή κίνηση και μία – μιάμιση ώρα αργότερα βρισκόμασταν στο ξενοδοχείο μας. Ακολούθησε μπάνιο στην θάλασσα και mojito σε ένα από τα εκατοντάδες beach bars της περιοχής μέχρι τις 22:30 (!). Την Κυριακή, αφού πήγαμε στην παραλία και κάναμε μερικές βουτιές, αποφασίσαμε να επιστρέψουμε σχετικά νωρίς, γύρω στις 16:00 ξεκινήσαμε για τα σχεδόν 600 χιλιόμετρα της επιστροφής. (Σημείωση: Το ταξίδι δεν ήταν τόσο κουραστικό όσο ακούγεται παρά τα 1313 χιλιόμετρα που κάναμε σε 3 μέρες)

Αυτό το ΠΣΚ, με αφορμή και την αργία της Τετάρτης, η απόδραση θα είναι αρκετά μεγαλύτερη και θα με “αναγκάσει” να πάρω 2 μέρες άδεια. Αναχωρώ το Σάββατο και επιστρέφω στο γραφείο την Πέμπτη. Μόλις 5 μέρες θα σκεφτείς αλλά αυτές οι 5 μέρες θα μου φανούν σαν μήνας αν σκεφτείς ότι τα τριήμερα που σου περιέγραψα πιο πάνω μου φαίνονται σαν κανονικές διακοπές.

Ο παραπάνω τρόπος διακοπών προσωπικά μου αρέσει πολύ. Μπόρεσα να δουλέψω ολόκληρο το καλοκαίρι χωρίς να με πειράζει που δεν έχω πάει 15 ή 20 μέρες διακοπές. Λόγω της “νεκρής” περιόδου από τις 20 Ιουλίου και μετά, έχω καταφέρει να κάνω πράγματα (τόσο σε εργασιακό όσο και σε προσωπικό επίπεδο) που συνεχώς ανέβαλλα τους προηγούμενους μήνες. Μέσα στην εβδομάδα η Αθήνα ήταν άδεια, θυμίζοντας μου γιατί μου αρέσει τόσο πολύ η πόλη μου (αλλά σχεδόν καθόλου οι άνθρωποι της). Επιστρέφοντας από καθεμία από τις mini αποδράσεις, δεν είχα χάσει την επαφή με την πραγματικότητα και δεν χρειαζόμουν επιπλέον χρόνο για να αναπληρώσω τις μέρες που έλειπα. Ακόμα, βλέποντας τους συναδέλφους να επιστρέφουν σταδιακά από τις διακοπές τους μέσα στις επόμενες εβδομάδες, θα μπω κι εγώ σταδιακά στο κλίμα του “χειμώνα” χωρίς να χρειαστεί να βρεθώ απέναντι από μερικές εκατοντάδες αναπάντητα mails ενώ την προηγούμενη μέρα ήμουν σε μία παραλία..

Και το σημαντικότερο; Μου μένουν αρκετές μέρες άδεια για να μπορέσω να κάνω αποδράσεις -μικρότερες ή μεγαλύτερες- μέσα στον χειμώνα. Εξάλλου, υπάρχουν ακόμα αρκετοί αγώνες F1 μέχρι το τέλος της χρονιάς και μία επίσκεψη στο Abu Dhabi, στις αρχές Νοέμβρη, δείχνει ιδιαίτερα δελεαστική..

ΥΓ. Στην φωτογραφία είναι η Αλεξία του Smells Like Fashion από τις καλοκαιρινές της διακοπές στην πανέμορφη Μήλο. Με την Αλεξία αναπτύξαμε μία ιδιότυπη “κόντρα” το προηγούμενο ΣΚ για το ποιος έχει την καλύτερη θέα. Περιττό να πω ότι και οι δύο την Δευτέρα βρισκόμασταν στα γραφεία μας, πίσω από έναν υπολογιστή. Αλλά υπόσχομαι ότι αυτό το 5ήμερο, θα κερδίσω. 😛